"Θες να γίνεις εσύ ο Φειδίας" Νο2
Συνεχίζοντας την παρομοίωση της ειδικότητας Πλαστικής Χειρουργικής με τον έρωτα προς μία γυναίκα και τις διάφορες φάσεις της εξέλιξης του σε αγάπη, τα χρόνια της εκπαίδευσης του ειδικευόμενου στο Ελληνικό Δημόσιο Νοσοκομείο δεν θα μπορούσαν να αντιστοιχηθούν με τίποτα άλλο, παρά με την φάση του πλατωνικού έρωτα αρχικά και την ολοκλήρωση του στην συνέχεια!
Ο Πλατωνικός Έρωτας.
Ο άνδρας που λαϊκά έχει "δαγκώσει την λαμαρίνα" δεν βλέπει τίποτα άλλο από το θηλυκό που θέλει να κατακτήσει, χωρίς να τον νοίαζει καν, αν το θηλυκό αυτό έχει δώσει την καρδιά του αλλού. Είναι αποφασισμένος να κάνει κάθε ρυψοκίνδυνη για τον λογικό άνθρωπο κίνηση, ρομαντική και έξυπνη κίνηση κατά τον ίδιο, ο έρωτας ταυτίζεται με την άγνοια κινδύνου...
Τα χρόνια της ειδικότητας ή αλλιώς τα "Πέτρινα Χρόνια".
Όλοι οι Ιατροί από τα προπτυχιακά χρόνια βρίσκονται ήδη σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Η έναρξη της ειδικότητας όμως σε διαβαθμίζει σαν παρουσία στο "Ίδρυμα", σου δίνει πια νομική ευθύνη, δικαίωματα, και αποκτάς υπευθυνότητα σταδιακά, ανάλογα με τον προσωπικό σου βαθμό ωριμότητας άλλωτε γρήγορα άλλωτε ποτέ!
Γίνεσαι αρχικά κοινωνός της νοοτροπίας της παλαιότητας, δίκην στρατού, από τους παλιότερους συναδέλφους σου, στην συνέχεια ανάλογα με τον βαθμό συμπλεγματικότητας σου, μεταφέρεις ή όχι αυτό το βάρος στους επόμενους. Συναντάς εκεί μέσα "κάθε καρυδιάς καρύδι", ακριβώς όπως και στον στρατό. Γίνεσαι εκείνη η μαγική μηχανή που δουλεύει ασταμάτητα 25 ώρες το 24ωρο, δεν κουράζεται ποτέ, δεν προσβάλλεται ποτέ, δεν έχει φυσικές ανάγκες και φυσικά δεν πληρώνεται για την δουλειά που "βγάζει"... Γίνεσαι ειδικευόμενος.
Παλεύεις καθημερινά να μάθεις το σύστημα του ιδρύματος, που λόγω χώρας είναι ρευστό, να μάθεις τους επιμελητές σου, τις προτιμήσεις τους... και όταν ξεπεράσεις όλα τα παραπάνω και εγκλιματιστείς αρχίζεις να μάχεσαι για να κατακτήσεις τον έρωτα σου, που όμως "ανήκει" σε άλλον.
Δίνεις καθημερινά την άνιση μάχη της εφημερίας, διότι όσα περιστατικά και να αντιμετωπίσεις με ανθρωπιά, αγάπη, σοβαρότητα, επιστημονικότητα... απλά θα έρθουν άλλα τόσα, δεν τελειώνουν ποτέ, σαν εφιάλτη ρουτίνα που βλέπεις και ξαναβλέπεις το βράδυ που κοιμήθηκες με 40 πυρετό...
Η κινητήριος δύναμη σου είναι ο πλατωνικός έρωτας σου με την πλαστική...
Η ολοκλήρωση.
Η χαρά της ολοκλήρωσης που δεν είναι τίποτα άλλο από την ημέρα που αρχικά άκουσες το ναι, μετά έδωσες και πήρες ένα θερμό φιλί στο στόμα, χαϊδεψες το αντικείμενο του πόθου σου, το αγκαλιάσεις, το καλόπιασες, έγινες ένα μαζί του, εκτόνωσες όλη την ορμή των συσσωρευμένων ορμονών σου...
Μια ερωτική σχέση ξεκίνησε με τον πιο όμορφο τρόπο
Όταν θα νιώσεις δυνατός και ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν γύρω σου θα βάλεις το πρώτο δίκο σου περιστατικό που θα το εκτιμήσεις , θα το διαβάσεις, θα το σχεδιάσεις, θα το χειρουργήσεις, θα το αποθεραπεύσεις και θα το στέλνεις σπίτι του, αλλά θα το θυμάσαι με την κάθε του λεπτομέρεια και θα θαυμάζεις ξανά και ξανά τις φωτογραφίες "πριν και μετά"
Ένας έρωτας εργασιακός γεννιέται.
Το καβγαδάκι.
Οι μέρες θα κυλούν ερωτικά και ευχάριστα με εκείνο το γνωστό συναίσθημα που όλο οι γυναίκες περιγράφουν αλλά το ισχυρό φύλο αρνηται να παραδεχθεί πως νιώθει, την αίσθηση του κόμπου στον λαιμό, του σφίξιματος του στομαχιού, την ανυπόμονης προσμονής, και την ηρεμίας μετά από κάθε νέα επίσκεψη στην ερωτογενή ζώνη του άλλου φύλου... ως την ημέρα που θα γίνει το πρώτο καβγαδάκι. Πέφτεις απο τα σύννεφα, πως συνέβει αυτό; Φταις , φταίει φοβάσαι πως το γυαλί ράγισε... όμως ο έρωτας μετα τον καυγά είναι σαν την λιακάδα μετά την καλοκαιρινή μπόρα!
Κάνεις πια αρκετά περιστατικά, με διαφορετικότητα άρα και διαβασμα για όλα αυτά, με ηρεμία και σοβαρή προετοιμασία, έχεις αρχίσει να ζεις τον επαγγελματικό έρωτα σου. Όλα βαίνουν καλώς ως την στιγμή που .... συμβαίνει η πρώτη σου επιπλοκή. Αναρωτιέσαι γιατί, ψάχνεις να βρεις αιτία, στεναχωρίεσαι, ψάχνεις τις διεθνείς στατιστικες, παλεύεις να δεις αν τα ποσοστά σου είναι τα προβλεπόμενα, σου περνά από τον νου να τα παρατήσεις αλλά την επόμενη ημέρα εισαι πάλι εκεί κολλημένος στον έρωτα σου και παλεύεις για το καλύτερο δυνατό. Δεν σε σταματά τίποτα, αποθεραπεύεις την σπάνια επιπλοκή και αν χρείαζεται ξαναχειρουργέις, και βγαίνει ο ασθενείς υγιής και εσυ πιο δυνατός, πιο έμπειρος, πιο ερωτευμένος με την δουλειά σου.
Συνεχίζεται...
Συνεχίζοντας την παρομοίωση της ειδικότητας Πλαστικής Χειρουργικής με τον έρωτα προς μία γυναίκα και τις διάφορες φάσεις της εξέλιξης του σε αγάπη, τα χρόνια της εκπαίδευσης του ειδικευόμενου στο Ελληνικό Δημόσιο Νοσοκομείο δεν θα μπορούσαν να αντιστοιχηθούν με τίποτα άλλο, παρά με την φάση του πλατωνικού έρωτα αρχικά και την ολοκλήρωση του στην συνέχεια!
Ο Πλατωνικός Έρωτας.
Ο άνδρας που λαϊκά έχει "δαγκώσει την λαμαρίνα" δεν βλέπει τίποτα άλλο από το θηλυκό που θέλει να κατακτήσει, χωρίς να τον νοίαζει καν, αν το θηλυκό αυτό έχει δώσει την καρδιά του αλλού. Είναι αποφασισμένος να κάνει κάθε ρυψοκίνδυνη για τον λογικό άνθρωπο κίνηση, ρομαντική και έξυπνη κίνηση κατά τον ίδιο, ο έρωτας ταυτίζεται με την άγνοια κινδύνου...
Τα χρόνια της ειδικότητας ή αλλιώς τα "Πέτρινα Χρόνια".
Όλοι οι Ιατροί από τα προπτυχιακά χρόνια βρίσκονται ήδη σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Η έναρξη της ειδικότητας όμως σε διαβαθμίζει σαν παρουσία στο "Ίδρυμα", σου δίνει πια νομική ευθύνη, δικαίωματα, και αποκτάς υπευθυνότητα σταδιακά, ανάλογα με τον προσωπικό σου βαθμό ωριμότητας άλλωτε γρήγορα άλλωτε ποτέ!
Γίνεσαι αρχικά κοινωνός της νοοτροπίας της παλαιότητας, δίκην στρατού, από τους παλιότερους συναδέλφους σου, στην συνέχεια ανάλογα με τον βαθμό συμπλεγματικότητας σου, μεταφέρεις ή όχι αυτό το βάρος στους επόμενους. Συναντάς εκεί μέσα "κάθε καρυδιάς καρύδι", ακριβώς όπως και στον στρατό. Γίνεσαι εκείνη η μαγική μηχανή που δουλεύει ασταμάτητα 25 ώρες το 24ωρο, δεν κουράζεται ποτέ, δεν προσβάλλεται ποτέ, δεν έχει φυσικές ανάγκες και φυσικά δεν πληρώνεται για την δουλειά που "βγάζει"... Γίνεσαι ειδικευόμενος.
Παλεύεις καθημερινά να μάθεις το σύστημα του ιδρύματος, που λόγω χώρας είναι ρευστό, να μάθεις τους επιμελητές σου, τις προτιμήσεις τους... και όταν ξεπεράσεις όλα τα παραπάνω και εγκλιματιστείς αρχίζεις να μάχεσαι για να κατακτήσεις τον έρωτα σου, που όμως "ανήκει" σε άλλον.
Δίνεις καθημερινά την άνιση μάχη της εφημερίας, διότι όσα περιστατικά και να αντιμετωπίσεις με ανθρωπιά, αγάπη, σοβαρότητα, επιστημονικότητα... απλά θα έρθουν άλλα τόσα, δεν τελειώνουν ποτέ, σαν εφιάλτη ρουτίνα που βλέπεις και ξαναβλέπεις το βράδυ που κοιμήθηκες με 40 πυρετό...
Η κινητήριος δύναμη σου είναι ο πλατωνικός έρωτας σου με την πλαστική...
Η ολοκλήρωση.
Η χαρά της ολοκλήρωσης που δεν είναι τίποτα άλλο από την ημέρα που αρχικά άκουσες το ναι, μετά έδωσες και πήρες ένα θερμό φιλί στο στόμα, χαϊδεψες το αντικείμενο του πόθου σου, το αγκαλιάσεις, το καλόπιασες, έγινες ένα μαζί του, εκτόνωσες όλη την ορμή των συσσωρευμένων ορμονών σου...
Μια ερωτική σχέση ξεκίνησε με τον πιο όμορφο τρόπο
Όταν θα νιώσεις δυνατός και ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν γύρω σου θα βάλεις το πρώτο δίκο σου περιστατικό που θα το εκτιμήσεις , θα το διαβάσεις, θα το σχεδιάσεις, θα το χειρουργήσεις, θα το αποθεραπεύσεις και θα το στέλνεις σπίτι του, αλλά θα το θυμάσαι με την κάθε του λεπτομέρεια και θα θαυμάζεις ξανά και ξανά τις φωτογραφίες "πριν και μετά"
Ένας έρωτας εργασιακός γεννιέται.
Το καβγαδάκι.
Οι μέρες θα κυλούν ερωτικά και ευχάριστα με εκείνο το γνωστό συναίσθημα που όλο οι γυναίκες περιγράφουν αλλά το ισχυρό φύλο αρνηται να παραδεχθεί πως νιώθει, την αίσθηση του κόμπου στον λαιμό, του σφίξιματος του στομαχιού, την ανυπόμονης προσμονής, και την ηρεμίας μετά από κάθε νέα επίσκεψη στην ερωτογενή ζώνη του άλλου φύλου... ως την ημέρα που θα γίνει το πρώτο καβγαδάκι. Πέφτεις απο τα σύννεφα, πως συνέβει αυτό; Φταις , φταίει φοβάσαι πως το γυαλί ράγισε... όμως ο έρωτας μετα τον καυγά είναι σαν την λιακάδα μετά την καλοκαιρινή μπόρα!
Κάνεις πια αρκετά περιστατικά, με διαφορετικότητα άρα και διαβασμα για όλα αυτά, με ηρεμία και σοβαρή προετοιμασία, έχεις αρχίσει να ζεις τον επαγγελματικό έρωτα σου. Όλα βαίνουν καλώς ως την στιγμή που .... συμβαίνει η πρώτη σου επιπλοκή. Αναρωτιέσαι γιατί, ψάχνεις να βρεις αιτία, στεναχωρίεσαι, ψάχνεις τις διεθνείς στατιστικες, παλεύεις να δεις αν τα ποσοστά σου είναι τα προβλεπόμενα, σου περνά από τον νου να τα παρατήσεις αλλά την επόμενη ημέρα εισαι πάλι εκεί κολλημένος στον έρωτα σου και παλεύεις για το καλύτερο δυνατό. Δεν σε σταματά τίποτα, αποθεραπεύεις την σπάνια επιπλοκή και αν χρείαζεται ξαναχειρουργέις, και βγαίνει ο ασθενείς υγιής και εσυ πιο δυνατός, πιο έμπειρος, πιο ερωτευμένος με την δουλειά σου.
Συνεχίζεται...
